ΕΠΙΜΟΝΟ ΛΙΠΟΣ: ΠΩΣ ΤΟ ΧΑΝΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ 1 – ΘΕΩΡΙΑ

Άρθρο από το blog Ιnnovative Νutritional Products του φίλου και συνεργάτη Εναλλακτικής Ιατρικής Δαραδήμο Νικόλαο.

Οι λέξεις «επίμονο λίπος», «σωσίβιο», «παχάκια», «ψωμάκια» κλπ είναι λέξεις που προκαλούν δυσφορία, ακόμα και τρόμο σε όλους όσους θέλουν να αποκτήσουν ένα καλλίγραμμο σώμα με υγεία.

Τα κάνουμε όλα σωστά, μετράμε τις θερμίδες μας, ελέγχουμε την πρόσληψη πρωτεΐνών, υδατανθράκων και λιπαρών, τρώμε άπαχα γιαούρτια, άνοστες σαλάτες μέχρι να παγώσει ο ήλιος, ατελείωτες ώρες στο διάδρομο/ποδήλατο… ο κατάλογος δεν τελειώνει.

Παρόλα αυτά, οι συγκεκριμένες περιοχές δεν χάνουν. Μάλιστα μπορεί όλο το σώμα να αδυνατίσει και εκείνες οι «σπαστικές» περιοχές, να επιμένουν να μας χαλούν την συνολική εικόνα μας. Απογοητευόμαστε και τελικά τα παρατάμε.

Τι θα λέγατε, αν σας έλεγα ότι το επίμονο λίπος ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ από τις θερμίδες;

Για αρχή, ας δώσουμε έναν πιο ακριβή ορισμό. Από εδώ και πέρα δε θα μιλάμε για λίπος, αλλά για λιπώδη ιστό! Το λίπος περιέχεται σε “δοχεία” που λέγονται λιποκύτταρα. Όλα τα λιποκύτταρα αποτελούν το λιπώδη ιστό του σώματός μας.

Στους γλουτούς, στους μηρούς και στην περιφέρεια, ο λιπώδης ιστός δεν έχει την ίδια συμπεριφορά με τον λιπώδη ιστό στο θώρακα, τα χέρια και την πλάτη. Και υπάρχει λόγος για αυτό. ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Πρόκειται για τις αποθήκες εκτάκτου ανάγκης που η φύση έχει σχεδιάσει για να μας προστατέψουν από λιμοκτονία όταν δεν υπάρχει διαθέσιμη τροφή.

Κάτι που είναι σχετικά άγνωστο στο χώρο της Υγείας, είναι πως ο λιπώδης ιστός είναι ΕΝΔΟΚΡΙΝΗΣ ΑΔΕΝΑΣ και παράγει διάφορες ορμόνες (οιστρογόνα, λεπτίνη, αδιπονεκτίνη κλπ). Εκείνο που μας ενδιαφέρει, είναι πως ο επίμονος λιπώδης ιστός είναι ευαίσθητος:

 

• Στο ορμονικό περιβάλλον του οργανισμού,

• Στη διατροφή (από πλευράς ποιότητας όχι ποσότητας σε θερμίδες),

• Στις μεταβολές του κιρκάδιου ρυθμού (κύκλος αφύπνισης/ύπνου),

• Στα επίπεδα στρες και
• Στην φαρμακευτική αγωγή (ορμονοθεραπεία, κορτιζόνη κλπ)

 

Γιατί όμως τον λέμε «επίμονο»;

• Δεν αντιδρά εύκολα στις ορμόνες καύσης λίπους από τα επινεφρίδια (αδρεναλίνη)

• Είναι πολύ ευαίσθητος στα οιστρογόνα
• Έχει πολύ λίγα αιμοφόρα αγγεία, άρα εμφανίζει πολύ αργό μεταβολισμό. Συνεπώς, το σώμα δεν το χρησιμοποιεί πολύ κατά την αερόβια άσκηση.

 

Τι προκαλεί την αύξηση (ή τη μη-μείωση του επίμονου λιπώδους ιστού);

 

• Η περίσσεια των οιστρογόνων δεν αποβάλλεται από το ήπαρ λόγω λιπώδους διήθησης ή άλλης τοξικότητας ή παθολογικής κατάστασης.

• Αύξηση της αντίστασης στην ινσουλίνη, λόγω κατανάλωσης πολλής ζάχαρης (ντόνατς, γλυκών κλπ). Οι “εκρήξεις ινσουλίνης” στέλνει «τροφή» στα λιποκύτταρα και τα διογκώνει.

• Ελλείψεις σε θρεπτικά στοιχεία: σύμπλεγμα βιταμινών Β, χρωμίου, μαγνησίου, ψευδαργύρου, ω3 λιπαρών οξέων, λυσίνης

• Υπερπαραγωγή του ενζύμου αρωματάση το οποίο στα λιποκύτταρα μετατρέπει την τεστοστερόνη (αρσενική ορμόνη) σε οιστρογόνα (θηλυκή ορμόνη).

• Υποθυρεοειδισμός: Ο θυρεοειδής αδένας ρυθμίζει μεταξύ άλλων το βασικό μεταβολισμό.

• Επινεφριδιακή εξάντληση (adrenal fatigue): Η χρόνια υπερπαραγωγή ορμονών στρες (κορτιζόλης, αδρεναλίνης) οδηγεί σε σταδιακή παύση τα επινεφρίδια με φανερά αποτελέσματα τόσο στην ψυχολογία (κατάθλιψη, αδιαφορία για τη ζωή κλπ), στην υγεία (νόσος Addison) και φυσικά στον επίμονο λιπώδη ιστό.

 

 

Στο Μέρος 2 αναλύεται η στρατηγική για να μπλοκάρουμε και στη συνέχεια να απελευθερωθούμε από τον επίμονο λιπώδη ιστό.