Η ωμοπλάτη είναι το μεγαλύτερο «σησαμοειδές» οστό στο ανθρώπινο σώμα. Ενώ προσκολλάται στην κλείδα μέσω της Ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης (AC), η θέση της ωμοπλάτης  διάκυβεύεται  από την ένταση και των μυών που προσκολλώνται σε αυτήν και την ισορροπία των δυνάμεων που ασκούνται. Συγκεκριμένα, οι μύες που διασχίζουν την ωμοπλάτη και την προσαρτούν στη σπονδυλική στήλη ή στον πλευρικό κλωβό τραβούν όλοι για να δημιουργήσουν δυναμική σταθερόοποίηση κατά τις κινήσεις του άνω άκρου.

Η σταθεροποίηση της ωμοπλάτης δεν σημαίνει στατική σταθεροποίηση, καθώς αυτοί οι ιστοί εναλλάσσουν συνεχώς την ένταση μέσα στο μυοπεριτονιακό τους δίκτυο για να προσαρμοστούν στις αλλαγές στη θέση της ωμοπλάτης με βάση τις κινήσεις του άνω άκρου.

Αποτελεσματικά, η κάθε μυϊκή ομάδα τροποποιεί την ένταση ενώ τα οστά παρέχουν συμπίεση, δημιουργώντας μια ισορροπία δυνάμεων (δυναμική σταθεροποίηση) που ονομάζεται TENSEGRITY (έχω εξηγήσει σε παλαιότερο άρθρο τον ορισμό και λειτουργία του μηχανισμού Εφελκυσμού).

Οι μύες που απεικονίζονται, με βέλη που υποδηλώνουν την γραμμή έλξης:

  1. Latissimus Dorsi με προσάρτηση στην ωμοπλάτη μέσω περιτονιακών ολισθήσεων στην κάτω γωνία της ωμοπλάτης
  2. Πρόσθιος Οδοντωτός
  3. Ρομβοειδής Μείζων/Ελάσσων
  4. Κάτω Μοίρα Τραπεζοειδή
  5. Μέση Μοίρα Τραπεζοειδή
  6. Ανελκτήρα Ωμοπλάτης
  7. Ωμοϋειδής
  8. Οι μϋικές ίνες της Άνω Μόιρας του Τραπεζοειδή προσκολλώνται στο περιφερικό ( δισταλ) Ακρώμιο και την Κλείδα (δεν απεικονίζεται)

Όλοι αυτοί οι ιστοί πρέπει να διατηρούν την ισορροπία της τάσης που ασκείται για μια σταθερή θέση της ωμοπλάτης και της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης. Αν ένας μυς ασκεί μεγαλύτερη ένταση (υπερχρήση, κακή τεχνική εκτέλεσης μιας άσκησης, κακή στάση σώματος, θέση επαγγέλματος, επαναλαμβανόμενη κίνηση λόγω αθλήματος κ.α.)  από τους άλλους, η ένταση μειώνεται και ακολουθεί παθολογία στην αυχενική μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης και στο άνω άκρο.

Η ωμοπλάτη είναι το μεγαλύτερο σησαμοειδές οστό στο σώμα, που ”άιωρείται” σε μια επιφάνεια τροχαλιών των μαλακών ιστών με πολλαπλές κατευθύνσεις. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα του μηχανισμού του Εφελκυσμού (Tensegrity)  από την ωμοπλάτη και είναι οι σύνδεσμοι της μυοπεριτονίας που την περιβάλλει. Η ωμοπλάτη έχει πολλές μυϊκές συνδέσεις που συνδέουν στενά το βραχιόνιο και τη σπονδυλική στήλη. Ίσως το πιο ενδιαφέρον είναι το φαινόμενο ”ντόμινο’ των μηχανικών ενεργειών που επιτρέπει η ωμοπλάτη κατά τις κινήσεις του βραχίονα.

Για παράδειγμα, η φαινομενικά απλή πράξη ανύψωσης του δεξιού βραχίονα δεν είναι μόνο η σύσπαση του δελτοειδή, αλλά μάλλον ο άνω τραπεζοειδής/πρόσθιος οδοντωτός περιστρέφοντας προς τα πάνω την ωμοπλάτη (Άνω Στροφή) για να κρατήσει την Γληνοβραχιόνια άρθρωση (GH) απαλλαγμένη από πρόσκρουση κατά τη διάρκεια της ανύψωσης.

 

Ωμοβραχιόνιος Ρυθμός: φυσικά ποικίλλει από άτομο σε άτομο

Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συμβεί εκτός εάν οι ανταγωνιστές (όσοι δρουν  για την κάτω στροφή), ο ανελκτήρας της ωμοπλάτης και ο ρομβοειδής, συστέλλονται για να εξισορροπήσουν την ανοδική περιστροφή της κεφαλής μέσω ενός σταθερού σημείου στη σπονδυλική στήλη. Αυτό διασφαλίζει ότι η κίνηση του βραχιόνιου συνοδεύεται πάντα από δυνάμεις στην αυχενική και θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης μέσω αυτών των ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ. Συχνά είναι η λειτουργική ανεπάρκεια του Ανελκτήρα της Ωμοπλάτης/Ρομβοειδούς (μωβ και ροζ αντίστοιχα) που διαταράσσει τον ρυθμό της κίνησης της ωμοπλάτης που ενδεχομένως οδηγεί σε καταπόνηση που μεταφέρεται στις συνδέσεις της σπονδυλικής στήλης. Εάν οι μύες δεν μπορούν να διατηρήσουν μια σταθερή/ομοιόμορφη ένταση (Ωμοβραχιόνιος ρυθμός), είναι θέμα χρόνου να έχουμε πόνο/σπασμό στον αυχένα  που θα οφείλεται στην πρόσκρουση του ώμου (Shoulder Impingement).

 

 

 

ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΗ ΩΜΟΥ

H άρθρωση του ώμου είναι μια συλλογή πολλαπλών αρθρώσεων και αξόνων που συντονίζουν όλες τις σύνθετες κινήσεις του άνω άκρου. Οι μικροκινήσεις της κλείδας και της ωμοπλάτης είναι απαραίτητες για τη βελτιστοποίηση των δράσεων της Γληνοβραχιόνιας άρθρωσης (GH). Στην GH, βλέπουμε ένα εξαιρετικό παράδειγμα εμβιομηχανικής τάσης σε δράση όπου η τάση όλων των μαλακών ιστών υπαγορεύει την ισορροπία του βραχιόνιου οστού (κεφαλή) στην ωμογλήνη. Εάν το σύστημα χάσει την ισορροπία του, θα δούμε πρόσκρουση της GH κατά τη διάρκεια κινήσεων από πάνω, όπως οι ρίψεις ή οι πιέσεις με μπάρα. Αυτοί οι μαλακοί ιστοί μοιράζονται ΔΕΣΜΟΥΣ μεταξύ των στοιχείων συμπίεσης της ωμοπλάτης, της κλείδας και του βραχιονίου. Οι σύνδεσμοι και οι μύες διατηρούν όλοι ένα συγκεκριμένο φορέα έλξης που προφορτώνει την ένταση μεταξύ αυτών των οστών κατά τις κινήσεις του βραχίονα. Ο καθαρός στόχος των ιστών είναι να διατηρηθεί ηδιατήρηση της κεφαλής του βραχιονίου στην ωμογλήνη (ball & socket join), ενώ ελαχιστοποιούνται οι αφύσικες κινήσεις της κεφαλής του βραχιονίου.  Η παρακάτω εικόνα δείχνει μόνο ΕΝΑ από τα υποσυστήματα ώμων που βοηθούν στη διαχείριση της έντασης κατά τη διάρκεια των κινήσεων και διατηρούν τις αρθρώσεις σταθερές.

 

ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΚΟΡΑΚΟΕΙΔΩΝ

Η κορακοειδής απόφυση της ωμοπλάτης είναι ένα σημείο αγκύστρωσης για έναν αριθμό μυών και συνδέσμων. Αυτοί οι μαλακοί ιστοί παρέχουν όλοι μια ορισμένη ένταση στον δικό τους συγκεκριμένο φορέα για να εξισορροπήσουν τις δυνάμεις στην κορακοειδή απόφυση. Αυτές οι δομές έχουν επίσης ρόλο στη σταθεροποίηση των δυνάμεων στις άλλες προσαρτήσεις τους.

Οι ιστοί περιλαμβάνουν

Μύες:

  1. Δικέφαλος βραχίονας (βραχεία κεφαλή)
  2. Κορακοβραχιόνιος
  3. Ελάσσων Θωρακικός

Σύνδεσμοι:

  1. Κωνοειδής σύνδεσμος
  2. Τραπεζοειδής σύνδεσμος
  3. Γληνοκορακοειδής σύνδεσμος (πίσω από τον κορακοειδή, μη ορατός)
  4. Ακρωμιοκορακοειδής οπίσθιος σύνδεσμος 
  5. Ακρωμιοκορακοειδής πρόσθιος σύνδεσμος 
  6. Πρόσθια ζώνη Κορακοβραχιονίου συνδέσμου
  7. Οπίσθια ταινία Κορακο-βραχιονίου συνδέσμου

Οι Κορακοκλειδικοί σύνδεσμοι (κωνοειδής, τραπεζοειδής) αντιστέκονται στην ανώτερη μετατόπιση της κλείδας με τον κωνοειδή να αντιστέκεται επίσης στην πρόσθια μετατόπιση και τον τραπεζοειδή να αντιστέκεται στην οπίσθια μετατόπιση της κλείδας. Οι Ακρωμιοκορακοειδείς σύνδεσμοι διαχειρίζονται το διάστημα μεταξύ του κορακοειδούς και του ακρώμιου που στεγάζει τον υποακρωμιακό θύλακα. Ο θύλακας είναι ”κρατιέται” χαμηλότερα  από τον Κορακοβραχιόνιο σύνδεσμο. Εάν η ισορροπία τάσης σε όλους αυτούς τους ιστούς διαταραχθεί από τραυματισμό, ίνωση ή σπασμό, το αποτέλεσμα είναι μια διαταραγμένη θέση της κλείδας, της ωμοπλάτης και του βραχιονίου μαζί με αλλοίωση όλων των διαστημάτων μεταξύ των οστών. Αυτό θα οδηγήσει επίσης σε κοινές εμβιομηχανικές δυσλειτουργίες όπως το Σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής (πρωτοπαθές – δευτεροπαθές Subacromial impingement) του υποακρωμιακού θυλάκου και του τένοντα του Υπερακανθίου. Αντίστοιχα έχουμε και το Σύνδρομο υποκορακοειδούς πρόσκρουσης (Subcoracoid impingement).

Ενώ οι περισσότεροι επικεντρώνονται στο στροφικό πετάλο  στην αποκατάσταση των συνδρόμων πρόσκρουσης, δεν πρέπει να αμελούμε  το σύμπλεγμα κορακοειδών και τον ρόλο του στη λειτουργία της ωμικής ζώνης. Η σύλληψη της θέσης των δομών και, στη συνέχεια, η ακριβής ψηλάφησή τους θα είναι ο μόνος τρόπος για την αποτελεσματική θεραπεία αυτών των σημαντικών ιστών.

 

ΣΥΝΔΕΣΜΟΛΟΓΙΑ ΩΜΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ

Ο ώμος συζητείται συχνά σε σχέση με τη γληνοβραχιόνια άρθρωση, αλλά η λειτουργία του βραχιονίου εξαρτάται από τις δομές που συνδέονται με αυτόν. Η ωμοπλάτη είναι το μεγαλύτερο σησαμοειδές (αιωρούμενο οστό) στο σώμα καθώς η θέση της στο διάστημα υπαγορεύεται από το σύνολο της τάσης των μαλακών ιστών στο οποίο ”επιπλέει”. Ο ρόλος της κλείδας στη λειτουργία του ώμου συχνά παραβλέπεται και χωρίς τη σταθερή βάση της ωμοπλάτης-κλείδας, ο βραχίονας δεν μπορεί να εκφράσει τη μέγιστη κινητικότητα και δύναμη. Υπάρχουν πολλές μικρο-κινήσεις που συμβαίνουν στο σώμα πριν το βραχιόνιο να αρχίσει την κίνησή του.

Για παράδειγμα, η δράση του να φτάσει κανείς τον βραχίονα πάνω από το κεφάλι (απαγωγή βραχιονίου) πρέπει να ξεκινά με άνω στροφή της ωμοπλάτης. Η ωμοπλάτη δεν μπορεί να μετακινηθεί σε αυτή τη θέση χωρίς την περιστροφή της κλείδας στη Στερνοκλειδική άρθρωση (SC). Η SC άρθρωση, εάν είναι κινητή και κεντραρισμένη, θα επιτρέψει στην κλείδα να ακολουθήσει την ωμοπλάτη προς τα πάνω, εμποδίζοντας το πρόωρο κλείσιμο του χώρου της ωμοπλάτης και την πρόσκρουση του βραχιονίου και του χείλους του (εμφανίζεται ως συνέχεια του τένοντα του δικεφάλου). Αυτός ο χώρος μεταξύ της περιφερικής κλείδας και του ακρωμίου της ωμοπλάτης διαχειρίζεται η τάση των συνδεσμικών δομών που προσκολλώνται στην κλείδα και στην SC άρθρωση. Σε αυτήν την εικόνα βλέπουμε τους πολλούς συνδέσμους της κλείδας με την 1η πλευρά και την ωμοπλάτη, καθώς και τις προσαρτήσεις των μυών που περιγράφονται. Όλοι αυτοί οι ιστοί μπορούν να λειτουργήσουν ως περιορισμοί στην παραπάνω αλληλουχία και πρέπει να αξιολογηθούν σε τυχόν δυσλειτουργίες του συμπλέγματος ώμου.

ΚΛΕΙΔΟ-ΩΜΟΠΛΑΤΙΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Η περιοχή μεταξύ της κλείδας και της ωμοπλάτης φιλοξενεί πολύ σημαντικές δομές. Αυτή η όψη από πάνω προς τα κάτω της δεξιάς ωμικής ζώνης δείχνει τον υπερακάνθιο βόθρο (αφαιρέθηκε ο υπερακάνθιος μυς) με την υποκλείδια φλέβα και την αρτηρία καθώς και το βραχιόνιο πλέγμα. Το στρώμα επένδυσης της βαθιάς αυχενικής περιτονίας εκτείνεται από τους αυχενικούς σπονδύλους μέχρι την κλείδα και την πρόσθια ωμοπλάτη. Αυτή η περιτονία παχαίνει καθώς φτάνει στην κλείδα και την ωμοπλάτη, σηματοδοτώντας μια ”άγκυρα” μαλακών ιστών για την οπίσθια κεφαλή του ωμοϋοειδούς (το προσάρτημα φαίνεται στην ωμοπλάτη) καθώς και ένα φυσικό άνοιγμα για τις αρτηρίες και τις φλέβες των νεύρων. Αυτός ο ιστός μερικές φορές ονομάζεται Falciform Ligament (μωβ κηλίδα) και η τάση του ρυθμίζει το διάστημα μεταξύ της κλείδας και της ωμοπλάτης. Η υπερβολική ένταση σε αυτή την περιτονία μπορεί να διαταράξει τη νευρική και αγγειακή παροχή στο χέρι και να προκαλέσει τοπικό πόνο.

 

Γνωρίστε τους ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ για να μάθετε τη διάγνωση και τη θεραπεία.    Εμπνευσμένο από τον G. Paturet, 1951.

 

ΣΥΝΔΕΣΜΟΛΟΓΙΑ ΥΟΕΙΔΟΥΣ

Η πρόσθια περιοχή της κλείδας είναι μια πολύπλοκη ενοποίηση πολλών ιστών που επηρεάζει όχι μόνο τον ίδιο τον λαιμό αλλά ολόκληρο το σώμα μέσω των περιτονιακών, νευρολογικών και αγγειακών ΔΕΣΜΩΝ του. Ο ”σταθμός αναμετάδοσης” για όλους τους ιστούς που εκτείνονται από το κρανίο-σιαγόνα-λαιμό-κλείδα-στερνο-ωμοπλάτη είναι το Υοειδές οστό.

Το Υοειδές οστό (os hyoideum) βρίσκεται στην πρόσθια περιοχή του λαιμού, μεταξύ της κάτω γνάθου στην κορυφή και του λάρυγγα κάτω. Αποτελείται από ένα τοξοειδές λυγισμένο σώμα και δύο ζεύγη διεργασιών – μικρά και μεγάλα κέρατα. Τα σύντομα μικρά κέρατα εκτείνονται προς τα δεξιά και προς τα αριστερά του σώματος του οστού επάνω, οπίσθια και πλευρικά. Πάγωμα στα άκρα, μακρύτερα μεγάλα κέρατα απομακρύνονται από το σώμα του οστού πίσω και κάπως προς τα πάνω. Το υοειδές οστό με τη βοήθεια των μυών και των συνδέσμων αιωρείται από το κρανίο και συνδέεται με τον λάρυγγα.

Το υοειδές είναι ένα αιωρούμενο οστό που αιωρείται σε μαλακούς ιστούς που δημιουργούν μια τεταμένη «διελκυστίνδα» στην οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι ιστοί έλκονται προς όλες τις κατευθύνσεις σε ένα αδιέξοδο σε ιδανικές συνθήκες. Συγκεκριμένα, υπάρχουν στρώματα αυχενικής περιτονίας (επιφανειακή, βαθιά επενδυτική, βαθιά παρασπονδυλική, βαθιά προτραχειακή) που προσαρτούν το υοειδές με τους σπονδύλους, την κλείδα, την ωμοπλάτη, τη γλώσσα και τα όργανα του θώρακα συμπεριλαμβανομένων των πνευμόνων και του περικαρδίου της καρδιάς. Ο τεράστιος αριθμός των μυών που προσκολλώνται στο υοειδές χρησιμεύει για την εξισορρόπηση του οστού στο διάστημα τεντώνοντας την προαναφερθείσα περιτονία.

Για παράδειγμα, ο Ωμοϋοειδής μυς (μεσαίο μπλε) ΣΥΝΔΕΕΙ το Υοειδές με την Ωμοπλάτη, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε κίνηση του ώμου επηρεάζει τον αυχένα, αλλά μέσω του Υοειδούς συνδέσμου αυτές οι δυνάμεις μπορούν επίσης να μεταφερθούν στη γνάθο/στόμα/γλώσσα μέσω των:

  1. Γναθοειδών μυών (σκούρο μωβ-διακρίνεται η μέση ραφή)
  2. μια στοιβάδα πιο κάτω (δεν φαίνεται στην εικόνα) είναι ο Υογλωσσικός μυς

στο κρανίο μέσω του:

  1. Στερνοκλειδομαστοειδή μύ (SCM) (πορτοκαλί)
  2. του Βελονοειδή (σκούρο πράσινο)
  3. του Διγαστορικού μυ (ανοιχτό λαχανί-πρόσθια και οπίσθια γαστέρα)
  4. του Γενειοϋοειδή μυ
  5. του Θυροειδή μυ (σκούρο μπλε)
  6. του Ωμοϋοειδή μυ (μεσαίο μπλε)
  7. του Στερνοϋοειδή μυ (γαλάζιο)
  8. του Στερνοθυροειδή
  9. του Σκαληνού (μωβ-κάτω απο τον SCM)
  10. του Τραπεζοειδή (άνω μοίρες-ανοιχτό πράσινο)

 

 

 

 Η ΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΙΓΑΣΤΟΡΙΚΟΥ ΜΥΟΣ

 

ΣΥΝΔΕΣΜΟΛΟΓΙΑ ΣΚΑΛΗΝΩΝ

Ο πόνος στον αυχένα είναι ένα κοινό παράπονο στη σημερινή κοινωνία που καταναλώνεται με ηλεκτρονικά είδη και τηλέφωνα. Η ορθοστατική καταπόνηση  και υπερχρήση της σπονδυλικής στήλης είναι ένα πολύ πραγματικό φαινόμενο, αλλά οι συνέπειες πληρώνονται στις προσαρμογές της περιτονίας και στις περιοχές όπου ”αγκιστρώνεται”. Από τη στιγμή που μπαίνουμε σε μια κάθετη στάση, τόσο όρθιοι όσο και καθιστοί, ο εγκέφαλός μας οργανώνει μυϊκές στρατηγικές για να κρατά τα μάτια μας στον ορίζοντα και τον λαιμό μας όρθιο. Αυτό επιτυγχάνεται ελέγχοντας το κεφάλι σε τρία επίπεδα κίνησης, ίσως το πιο σημαντικό στο μετωπικό επίπεδο. Η μυϊκή ομάδα των Σκαληνών είναι καλά τοποθετημένη για να το κάνει αυτό και αυτοί οι ιστοί εργάζονται συνεχώς για να συντονίσουν τον λαιμό στο χώρο.

Ο πρόσθιος (ανοιχτό πράσινο), ο μέσος (μωβ) και ο οπίσθιος Σκαληνός (μπλε) είναι όλοι τους συνήθως βραγχυμένοι και η περιτονία τους έχει πυκνώσει από υπερχρήση  και κακής στάσης. Η εν τω βάθει αυχενική περιτονία (γαλαζοπράσινη) είναι συνεχής με τους Σκαληνούς μύες και προσκολλάται στην κλείδα και σε αυτή την περιτονία σχηματίζει ένα άνοιγμα για τη διαδρομή του βραχιονίου πλέγματος προς τον βραχίονα.

Είναι ξεκάθαρο πώς η ένταση της μπορεί να επηρεάσει τη θέση του λαιμού αλλα και της ωμοπλάτης.

 

error: Content is protected !!
We use cookies to enhance your browsing experience and analyze site traffic. By continuing to use this site, you consent to our use of cookies.