ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΘΛΗΤΩΝ – LTAD MODEL

Μακροχρόνια ανάπτυξη αθλητών – Long Term Athlete Development (LTAD)

Το Long Term Athlete Development Pathway προτάθηκε αρχικά και εισήχθη σε πολλά αθλήματα, μέσω της εργασίας και της επιρροής του Δρ Istvan Balyi του Εθνικού Ινστιτούτου Προπονητικής του Καναδά κατά τη δεκαετία του 1990.

 

Σήμερα, το μοντέλο LTAD που προτείνεται από τον Balyi και τους συναδέλφους του έχει γίνει ένα από τα κύρια πρότυπα για την καθοδήγηση προπονητών και βοηθών στην ανάπτυξη τεχνικών, τακτικών και φυσικών ικανοτήτων για την καλύτερη προετοιμασία των παικτών για το κάθε άθλημα αντίστοιχα (Balyi et al, 2005). Το πρότυπο δεν είναι ένα ”άκαμπτο” προδιαγραφικό μοντέλο, αλλά ένα σύνολο οδηγιών που τονίζει ανά πάσα στιγμή τη σημασία μιας προσέγγισης με επίκεντρο τον παίκτη.

Το μοντέλο LTAD βασίζεται σε ένα σύνολο 10 βασικών αρχών όπως διακρίνωνται στην 1η φωτογραφία (Balyi et al, 2005).

 

Το μοντέλο LTAD είναι μια πορεία πολυεπίπεδης προπόνησης, ανταγωνισμού και ανάκαμψης που καθοδηγεί την εμπειρία ενός ατόμου στον αθλητισμό και τη σωματική δραστηριότητα. Τα στάδια στην πορεία του μοντέλου LTAD παρέχουν αναπτυξιακά κατάλληλα προγράμματα για όλες τις ηλικίες με στόχο την αύξηση της συμμετοχής και τη βελτιστοποίηση της απόδοσης (Canada Sport Institute, 2014). Το μοντέλο 6 σταδίων LTAD χρησιμοποιείται συχνά όταν στοχεύουμε στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για ομαδικά αθλήματα (Balyi και Hamilton, 2004) και απεικονίζεται στην 2η φωτογραφία (Canada Sport Institute, 2014).

 
 

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ το μοντέλο LTAD είναι ένα πολύ δημοφιλές μοντέλο, δεν σημαίνει οτι είναι και το τέλειο ή αλάνθαστο, είναι θεωρητικό και υπάρχουν και άλλα μοντέλα επίσης για τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη των παικτών. Ένα παράδειγμα σφάλματος είναι ότι τα στάδια βασίζονται στη χρονολογική ηλικία και όπως γνωρίζουμε, η χρονολογική ηλικία συχνά δεν συνδέεται με την ανάπτυξη και την ωρίμανση του παίκτη.

 

Όλα τα μοντέλα μακροχρόνιας ανάπτυξης βασίζονται στη θεωρία και είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί εάν λειτουργούν πραγματικά. Παρέχουν ένα πλαίσιο, αλλά δεν πρέπει να θεωρούνται ως ένα χρυσό σύνολο κανόνων που πρέπει να ακολουθούνται σκατά γράμμα. Ποιος μπορεί να πει με 100% σιγουριά ότι ένας παίκτης δεν μπορεί να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο του μοντέλου μακροχρόνιας ανάπτυξης λίγο νωρίτερα ή λίγο αργότερα από ό, τι αναφέρεται στο μοντέλο;

Κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε την εξέλιξη του παίχτη; Στην πραγματικότητα όχι. Για αυτον τον λόγο, το μοντέλο LTAD και όλα τα άλλα μοντέλα επίσης θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για να καθοδηγήσουν τους προπονητές και όχι να περιορίσουν την ικανότητά τους να λαμβάνουν τις δικές τους αποφάσεις εξέλιξης – προπόνησης για παίκτες που γνωρίζουν πολύ καλά.

 

Η National Strength and Conditioning Association (NSCA) το 2016, δημοσίευσε τις 10 κατευθυντήριες γραμμές που αποικονίζονται στην 3η φωτογραφία σχετικά με τα μοντέλα μακροχρόνιας αθλητικής ανάπτυξης και του τι πρέπει να φιλτράρεται-εξετάζεται σε κάθε σχέδιο μακροπρόθεσμης φυσικής ανάπτυξης.

 
 

Αυτές οι οδηγίες, αντί να παρέχουν ένα μοντέλο μακροπρόθεσμης ανάπτυξης, παρέχουν χρήσιμα σημεία που πρέπει να τηρούνται όταν εκπαιδεύουμε τις φυσικές ικανότητες σε νεαρούς παίχτες.

Αφήστε μια απάντηση