Το ανθρώπινο θωρακικό διάφραγμα είναι σκελετικός μυς ο οποίος χωρίζει τη θωρακική από την κοιλιακή κοιλότητα και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην αναπνοή. Τα διαφράγματα αποτελείται από δυο θολωτά ημιδιαφράγματα τα οποία λειτουργούν ως ενιαίο σύνολο. Το δεξί ημιδιάφραγμα είναι ψηλότερα από το αριστερό. Τα ημιδιαφράγματα αποτελούνται από ένα τενόντιο κέντρο ενώ περιφερικά από μυϊκές ίνες. Στο διάφραγμα υπάρχουν 3 μεγάλα ανοίγματα (τρήματα) και αρκετά μικρότερα, μέσα από τα οποία διέρχονται μεγάλα αγγεία του σώματος.
Αυτά είναι:
- το Αορτικό τρήμα στο ύψος του 12 θωρακικού σπονδύλου
- το οισοφαγικό τρήμα στο ύψος του 10ου σπονδύλου
- το τρήμα της κάτω κοίλης φλέβας στο ύψος του 8ου σπονδύλου.
Σε μικρότερα ανοίγματα διέρχονται τα σπλαχνικά νεύρα και η ημιάζυγος φλέβα (Αρ). Ακριβώς πίσω από το στέρνο, ανάμεσα στο θωρακικό τοίχωμα και το διάφραγμα, υπάρχει ακόμη ένα μικρό άνοιγμα, το τρήμα του Morgagni μέσα από το οποίο διέρχεται η Μαστική Αρτηρία. Το διάφραγμα νευρώνεται από το φρενικό νεύρο και αιματώνεται από τις άνω και κάτω φρενικές αρτηρίες (κλάδοι της θωρακικής και κοιλιακής Αορτής).
Το διάφραγμα είναι ένας θολωτός μυς στην βάση των πνευμόνων, ο οποίος είναι πολύ σημαντικός για την αναπνοή. Όταν εισπνέετε, το διάφραγμα συστέλλεται (σφίγγει) και κινείται προς τα κάτω. Αυτό δίνει περισσότερο χώρο στη θωρακική κοιλότητα και επιτρέπει στους πνεύμονες να επεκταθούν. Όταν εκπνέετε, συμβαίνει το αντίθετο, το διάφραγμα χαλαρώνει και κινείται προς τα πάνω, μειώνοντας τον χώρο της θωρακικής κοιλότητας.
Όλοι μας γεννιόμαστε με τη γνώση του πώς να εμπλέκουμε πλήρως το διάφραγμα μας, για να πάρουμε βαθιές αναζωογονητικές αναπνοές, οι οποίες ονομάζονται διαφραγματικές. Καθώς μεγαλώνουμε και εξαιτίας του πολυάσχολου τρόπου ζωής μας, ξεχνούμε αυτή την έμφυτη δραστηριότητα, αντικαθιστώντας την με απλές ρηχές αναπνοές.
H αναπνοή αποτελεί μια από τις βασικότερες και πιο ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού, η σωστή αναπνοή όμως, καθορίζει σε τεράστιο βαθμό την καλή υγεία και την ποιότητα ζωής γενικότερα. Όταν γίνεται σωστά, θεραπεύει σε πολλά επίπεδα και η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας της αποδεικνύεται αποτελεσματική τόσο για την πνευματική, όσο και για τη σωματική μας ευεξία. Η αναπνοή μας συνεχώς μετατρέπει την τόσο απαραίτητη ενέργειά μας, λαμβάνοντάς τη σε οξυγόνο, το οποίο διοχετεύεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια και απομακρύνει το διοξείδιο του άνθρακα, που αποτελεί παραγόμενο μεταβολικό απόβλητο.
Αναπνέοντας βαθιά, επιτρέπετε στο διάφραγμά σας να ανοίξει διάπλατα, στο θώρακά σας να επεκταθεί και να δημιουργήσει περισσότερο χώρο στους πνεύμονές σας. Τελειοποιώντας την τέχνη της βαθιάς αναπνοής, το οξυγόνο που θα εισέρχεται στο σώμα σας θα είναι περισσότερο, βοηθώντας έτσι τον καρδιακό σας ρυθμό να επιβραδυνθεί, ώστε να δημιουργήσει αίσθηση ηρεμίας και χαλάρωσης.
Συμπερασματικά λοιπόν, η αναπνοή αποτοξινώνει, απελευθερώνει τοξίνες και ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Περίπου το 70% των τοξινών μας απελευθερώνεται από το σώμα μας μέσω της αναπνοής μας. Το διοξείδιο του άνθρακα αποτελεί το φυσικό απόβλητο του μεταβολισμού μας. Τα οφέλη της βαθιάς αναπνοής βοηθούν τα συστήματα στο σώμα μας να το επεξεργαστούν με αποτελεσματικό τρόπο.
9 τρόποι που η σωστή αναπνοή τροφοδοτεί το νου και το σώμα:
1. Αυξάνει την ενέργεια
Το οξυγόνο είναι η πιο απαραίτητη πηγή ενέργειας που χρειάζονται τα κύτταρά μας. Μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς φαγητό μέχρι και για 40 μέρες και χωρίς νερό μέχρι και για 3 ημέρες. Κι όμως, μπορούμε να πεθάνουμε χωρίς αναπνοή μέσα σε λίγα λεπτά. Από καθαρά οργανική άποψη, η αναπνοή ισούται με τη ζωή.
2. Βελτιώνει το αναπνευστικό σύστημα
Ένα από τα οφέλη της βαθιάς αναπνοής είναι ότι βοηθά στην απελευθέρωση της έντασης στο διάφραγμα και τους πρωταρχικούς αναπνευστικούς μύες, ανακουφίζοντας από πολλά μακροχρόνια αναπνευστικά ζητήματα, όπως άσθμα και δύσπνοια. Ανοίγει το στήθος μας, απελευθερώνοντας ένταση από τους εντερικούς μύες και γύρω από την ωμοπλάτη, τη σπονδυλική στήλη και τους λοιπούς μύες της μέσης, επιτρέποντας μια πιο απελευθερωμένη στάση στο σώμα.
3. Ηρεμεί το νευρικό σύστημα
Η βαθιά αναπνοή ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, επιφέροντας μια χαλαρή κατάσταση στο σώμα μας. Λειτουργεί με τον αντίθετο τρόπο απ’ ότι κάνει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο πυροδοτεί δραστηριότητες που σχετίζονται με την απόκριση μάχης – φυγής.
4. Ενδυναμώνει το λεμφικό σύστημα
Το λεμφικό σύστημα εξαρτάται από τη βαρύτητα, τη μυϊκή κίνηση και τα οφέλη της αναπνοής, ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί αποτελεσματικά και για να καθαρίζεται. Η βαθιά αναπνοή μπορεί να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην προστασία του σώματος από βακτήρια, ιούς και άλλες απειλές στην υγεία μας.
5. Απελευθερώνει την ένταση των μυών:
Όταν είμαστε στρεσαρισμένοι ή βιώνουμε άβολα συναισθήματα, όπως θυμό ή πόνο, η αναπνοή μας γίνεται επιφανειακή και οι ιστοί των μυών μας συστέλλονται. Η βαθιά αναπνοή βοηθά στην αποφυγή αυτών των συνεπειών.
6. Βελτιώνει το καρδιαγγειακό σύστημα:
Η βαθιά διαφραγματική αναπνοή τονώνει, ενθαρρύνει και αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος στην καρδιά, το ήπαρ, τον εγκέφαλο και στα αναπαραγωγικά όργανα. Σε μία έρευνα με ασθενείς που είχαν περάσει καρδιακό έμφραγμα, παρατηρήθηκε ότι το 100% των ασθενών ανάπνεε από το στήθος, κάτι που περιελάμβανε μικρή επέκταση του διαφράγματος ή της κοιλιάς.
Μία άλλη μελέτη βρήκε ότι οι ασθενείς που επέζησαν από ένα έμφραγμα και που υιοθέτησαν μια σειρά ασκήσεων αναπνοής εμφάνισαν 50% μικρότερο ρίσκο να υποστούν ξανά άλλο έμφραγμα τα επόμενα 5 χρόνια.
7. Ενδυναμώνει τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος:
Τα οφέλη της βαθιάς αναπνοής περιλαμβάνουν αυξημένη ροή του αίματος στο πεπτικό σύστημα, κάτι που ενθαρρύνει την εντερική κίνηση και τη συνολική πέψη, ανακουφίζοντας από το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και τη δυσκοιλιότητα. Επιπλέον, τα αποτελέσματα της βαθύτερης αναπνοής δημιουργούν ένα πιο ήρεμο νευρικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του βελτιώνει την πέψη.
8. Επηρεάζει την πνευματική μας κατάσταση:
Η ποιότητα της αναπνοής μας βοηθά να χαλαρώσουμε το νου μας και να βελτιώσουμε την ικανότητα μάθησης, συγκέντρωσης και απομνημόνευσης. Ο εγκέφαλος απαιτεί μια μεγάλη ποσότητα οξυγόνου για να λειτουργήσει και η αυξημένη ποσότητα οξυγόνου μας βοηθά να επιτύχουμε καθαρότητα και να νιώσουμε παραγωγικοί και γειωμένοι. Επίσης ανακουφίζει από στρες, άγχος, κατάθλιψη και αρνητικά μοτίβα σκέψης. Τα οφέλη της σωστής αναπνοής μας βοηθούν να ξεπεράσουμε μοτίβα εθισμού και διατροφικών διαταραχών, αλλά επίσης πυροδοτεί τη δημιουργικότητα και το πάθος.
9. Μας κάνει να φαινόμαστε πιο ευδιάθετοι και φρέσκοι:
Αποτελεί καθολική αλήθεια το γεγονός ότι ένα χαρούμενο πρόσωπο είναι ομορφότερο από ένα αγχωμένο ή θυμωμένο. Και ακόμα καλύτερα νέα είναι το γεγονός ότι η βαθιά αναπνοή επιβραδύνει τη διαδικασία γήρανσης, αυξάνοντας την έκκριση αντιγηραντικών ορμονών. Μειώνοντας το στρες μας, βελτιώνουμε τη διάθεσή μας, ανεβάζουμε τα επίπεδα της σεροτονίνης και των ενδορφινών. Έρευνα του 2013 από το τμήμα Ψυχιατρικής του Harvard ανακάλυψε ότι όσοι διαλογίζονταν καθημερινά για τέσσερα χρόνια έχουν μακρύτερα τελομερή – τα προστατευτικά εκείνα άκρα που δένουν στο τέλος των χρωμοσωμάτων – σε σύγκριση με εκείνους που δεν διαλογίζονταν. Τα κοντά τελομερή έχουν συνδεθεί με πρόωρη κυτταρική γήρανση.
Τα οφέλη της συνειδητής αναπνοής στο ανοσοποιητικό σύστημα:
Η συνειδητή αναπνοή έχει και άμεσα οφέλη για το σώμα και το μυαλό σου, αλλά μελέτες δείχνουν ότι έχει επίσης μακροπρόθεσμα οφέλη. Ένα από αυτά είναι η αλλαγή και η ενίσχυση των νευρικών οδών που συνδέουν την αναπνοή με τα κέντρα ρύθμισης συναισθημάτων στον εγκέφαλο.
Η αναπνοή μας δεν είναι κάτι που συχνά σκεφτόμαστε. Αναπνέουμε εντελώς ασυνείδητα, και σπάνια χρειάζεται να σκεφτούμε τον τρόπο που το κάνουμε. Παρόλο που η αναπνοή αποτελεί βασικό μέρος του διαλογισμού και διαφόρων πρακτικών γιόγκα, το να αναπνέεις συνειδητά δεν είναι εύκολο όσο πειθαρχημένη και να είσαι στα μαθήματά σου.
Η συνειδητή αναπνοή έχει και άμεσα οφέλη για το σώμα και το μυαλό σου, αλλά μελέτες δείχνουν ότι έχει επίσης μακροπρόθεσμα οφέλη. Ένα από αυτά είναι η αλλαγή και η ενίσχυση των νευρικών οδών που συνδέουν την αναπνοή με τα κέντρα ρύθμισης συναισθημάτων στον εγκέφαλο.
Τι ακριβώς είναι η συνειδητή αναπνοή όμως;’
‘Η συνειδητή αναπνοή είναι όταν γνωρίζεις το πότε εισπνέεις και εκπνέεις”, λέει η Health Coach, Charlene Gisele. “Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναπνέουν συνειδητά. Μπορεί να γνωρίζουμε ότι οι πνεύμονες απορροφούν οξυγόνο και απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα, αλλά οι μηχανισμοί της αναπνοής και ο ρόλος του διαφράγματος και της λεμφικής ροής που δημιουργείται από τη βαθιά αναπνοή είναι άγνωστοι στους περισσότερους. “
Ελεγχόμενη αναπνοή και ανοσοποιητικό σύστημα:
Αρχικά, η ελεγχόμενη αναπνοή ρυθμίζει τη διαχείριση του άγχους. Όταν είμαστε εξαιρετικά αγχωμένοι το ανοσοποιητικό μας σύστημα καταστέλλεται. Αυτό συμβαίνει επειδή το άγχος μειώνει τα λεμφοκύτταρα του σώματος μας. Όσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο των λεμφοκυττάρων μας, τόσο πιο επιρρεπείς είμαστε σε κρυολογήματα και άλλες ασθένειες.
Έτσι η τακτική και συνεπής πρακτική συνειδητής αναπνοής μπορεί να βοηθήσει. ”Η αναπνοή μπορεί να είναι μια μορφή προληπτικής ιατρικής γιατί το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ο μηχανισμός προστασίας μας από ιούς, βακτήρια και άλλα παθογόνα”, εξηγεί ή Gisele.
Τεχνικές συνειδητής αναπνοής
Διαφραγματική αναπνοή:
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο ιδανικός τρόπος να αναπνέουμε σωστά είναι η διαφραγματική αναπνοή. Δηλαδή, η αναπνοή που γίνεται με τη σύσπαση του διαφράγματος, του μυός που βρίσκεται ανάμεσα στη στομαχική κοιλότητα και την κοιλότητα του θώρακα. Όταν εισπνέουμε στη διαφραγματική αναπνοή, ο αέρας που εισέρχεται στον πνεύμονα κάνει την κοιλιακή χώρα μας να φουσκώνει.
Όλοι οι άνθρωποι από την ημέρα που έρχονται στον κόσμο χρησιμοποιούν τη διαφραγματική αναπνοήν ωστόσο το άγχος, η πίεση, το στρες, ακόμα και η κακή στάση του σώματος τους κάνει, πολλές φορές, να αναπνέουν με λάθος τρόπο.
Τα οφέλη της διαφραγματικής αναπνοής είναι τα εξής:
- Μειώνει την αρτηριακή πίεση
- Βοηθά στην καλύτερη καρδιοαναπνευστική λειτουργία
- Μειώνει την κόπωση
- Βελτιώνει τη φυσική αντοχή
- Συμβάλλει στην καλύτερη οξυγόνωση του οργανισμού
- Χαλαρώνει το νευρικό μας σύστημα
- Αυξάνει την ικανότητα αυτοελέγχου
- Βοηθά στην καλύτερη διαχείριση των στρεσογόνων γεγονότων της καθημερινότητας
- Ανακουφίζει από τις ημικρανίες
- Βελτιώνει την αναπνευστική λειτουργία σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)
- Μειώνει τα συμπτώματα άσθματος
- Αυξάνει τον αυτοέλεγχο και τη δημιουργικότητα
- Βελτιώνει τη συγκέντρωση
- Βοηθά στην αντιμετώπιση του άγχους και του στρες
- Βοηθάει στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος
Η διαφραγματική αναπνοή περιλαμβάνει την επέκταση της κοιλιάς, η οποία δίνει χώρο τους πνεύμονες ώστε να πάρουν περισσότερο οξυγόνο…
Αν έχετε συνηθίσει να αναπνέετε με λάθος τρόπο, η παρακάτω άσκηση θα σας βοηθήσει να υιοθετήσετε τον σωστό τρόπο αναπνοής:
- Ξαπλώστε σε ύπτια θέση (ανάσκελα) με τα γόνατά σας ελαφρώς λυγισμένα και τοποθέτησε ένα μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι σας.
- Τοποθετήστε το ένα χέρι σας στο στήθος σας και το άλλο στο στομάχι σας, έτσι ώστε να νιώθετε την κίνηση του διαφράγματός.
- Στη συνέχεια εισπνεύστε αργά από τη μύτη, έτσι ώστε το στομάχι να σπρώχνει το χέρι που βρίσκεται κάτω από τη μέση (να γεμίζει όλη η περιοχή με αέρα).
- Αναπνεύστε σιγά-σιγά από τη μύτη σας αφήνοντας τον αέρα να εισέλθει βαθιά προς το κατώτερο σημείο της κοιλιάς σας. Το χέρι στο στήθος σας θα πρέπει να παραμείνει ακίνητο, ενώ το χέρι στην κοιλιά σας θα πρέπει να μετακινείται προς τα πάνω.
- Σφίξτε τους κοιλιακούς μυς σας και αφήστε τους να προχωρήσουν προς τα μέσα καθώς εκπνέετε μέσα από τα ελαφρώς σφιγμένα χείλη σας (Ρursed Lip Βreathing).. Το χέρι στην κοιλιά σας θα πρέπει να μετακινείται τώρα προς την αρχική του θέση.
Με 5 έως 10′, 3 έως 4 φορές την ημέρα. δεν θα αργήσετε να αναπνέετε και πάλι σωστά.
Ρινική αναπνοή:
Μια άσκηση που ακολουθείται κυρίως από ανθρώπους που θέλουν να ανακουφιστούν από το στιγμιαίο αλλά έντονο άγχος.
- Καθίστε όσο πιο αναπαυτικά μπορείτε.
- Τοποθετήστε το αριστερό σας χέρι στο αριστερό σας γόνατο.
- Με τον δεξί σας αντίχειρα κλείσε το δεξί ρουθούνι σας.
- Μόλις εκπνεύσετε πλήρως, κλείνετε με τον αριστερό σας αντίχειρα το αριστερό σας ρουθούνι.
Συνεχίστε αυτές τις εναλλαγές για 5′.
Άσκηση και αναπνοή:
Η σωστή αναπνοή μπορεί βοηθάει τους αθλητές να ασκούνται περισσότερο χρόνο με λιγότερη προσπάθεια. Μελέτες δείχνουν ότι η ακατάλληλη τεχνική αναπνοής μπορεί να μειώσει την ταχύτητα και την απόδοση ή ακόμα και να συμβάλει και σε τραυματισμό. Ο ρυθμός και η διάρκεια της εισπνοής και της εκπνοής , ο νεκρός χρόνος ενδιάμεσα, ω ναι υπάρχουν δευτερόλεπτα νεκρού χρόνου και ας μην το αντιλαμβανόμαστε , που αν γίνουν συνειδητά «αδειάζουν» πλήρως τον πνευμονικό κλοιό, το από που θα γίνει η εισπνοή και η εκπνοή από το στόμα ή τη μύτη , όλα αυτά είναι στοιχεία συνθέτουν έναν ορθό τρόπο αναπνοής που στόχο θα έχει να βοηθήσει και όχι να αποσυντονίσει τη προπόνηση μας. Ένας μη αποδοτικός τρόπος αναπνοής μπορεί μέχρι και να σαμποτάρει τη προπόνηση μας!
Το ποιο μοτίβο αναπνοής τελικά μας ταιριάζει (από μύτη ή πό στόμα), παραμένει ένα τελείως προσωπικό θέμα, δεδομένου ότι εξαρτάται από την ένταση της προπόνησής σου αλλά και από τους στόχους που έχεις θέσει .Ενα διαφορετικό μοτίβο που επιβεβαιώνει την παρακάτω διαφωνία στον κύκλο των δρομέων είναι και το «πρόσωπο νεκρού ψαριού».
Καθώς τρέχεις το στόμα σου θα πρέπει να μένει ανοιχτό ελαφρώς, όπως των νεκρών ψαριών! Το να αναπνέεις από το στόμα κρατά χαλαρό το σαγόνι κι αυτό θα οδηγήσει στην χαλάρωση και του υπόλοιπου σώματος.
Με διαφορετικό τρόπο αναπνέουμε στην Yoga, με διαφορετικο σε ένα Squat, με διαφορετικό τρόπο σε Military Press, στο τρέξιμο και ούτω καθεξής, ανάλογα το άθλημα/άκηση.
Αναπνοή από την μύτη ή από το στόμα;
Μεγάλο αντίκτυπο στο αποτέλεσμα αλλά και στη γενική υγεία έχει το είδος της εισπνοής, αλλά και της εκπνοής, κατά τη διάρκεια της άσκησης, δεδομένου ότι πολλοί άνθρωποι που ασκούνται είναι μεν σε καλή φόρμα αλλά μπορεί να μην είναι υγιείς.
Ενώ υπάρχουν μερικές μελέτες που συγκρίνουν τη ρινική και στοματική αναπνοή κατά τη διάρκεια της άσκησης, οι περισσότεροι μελετητές χρησιμοποίησαν μικρά μεγέθη δείγματος με κάπως ασαφή αποτελέσματα.
Εμπειρικοί δρομείς υποστηρίζουν να αναπνέετε μέσω του στόματος κατά τη διάρκεια της άσκησης, καθώς αυτή είναι η οδός ελάχιστης αντίστασης, καθώς αναπνοή μέσω της μύτης κατά τη διάρκεια της άσκησης το καθιστά δύσκολο ,ιδίως σε περιπτώσεις όπου υπάρχει δυσχέρεια στην αναπνοή λόγω πολύποδα στη ρινική περιοχή ή στραβού διαφράγματος.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι ειδικοί λένε ότι η αναπνοή από τη μύτης έχει τα δικά της οφέλη, συμπεριλαμβανομένου του αυξημένου κορεσμού του CO2 στο αίμα, γεγονός που δημιουργεί πιο ηρεμιστικό αποτέλεσμα. Η αναπνοή μέσα από τη μύτη μπορεί επίσης να βοηθήσει να θερμανθεί ο αέρας που εισέρχεται στους πνεύμονες (προπόνηση σε ψυχρό καιρό, ας πούμε) και μπορεί να ελαχιστοποιήσει την πρόσληψη αλλεργιογόνων μέσω της σκόνης που εισπνέουμε, καθώς ο αέρας φιλτράρεται μέσω των τριχιδίων που υπάρχουν πάνω στον βλεννογόνο της μύτης
Οι ρινικές τρίχες είναι το φυσικό φίλτρο του οργανισμού σε σωματίδια, βακτήρια και ξένα σώματα. Αυτές καθαρίζουν τον αέρα προτού εισέλθει στους πνεύμονες και στην κυκλοφορία του αίματος. Στο στόμα δεν υπάρχει αντίστοιχος μηχανισμός» επισημαίνει ο πλαστικός χειρουργός προσώπου – ΩΡΛ Δρ Γεώργιος Μοιρέας.
Η εισπνοή μέσω της μύτης έχει ως αποτέλεσμα να οδηγείται το οξυγόνο στους χαμηλότερους λοβούς των πνευμόνων αντί να παραμένει στους άνω λοβούς, όπως συμβαίνει με τη στοματική αναπνοή. Οι κάτω λοβοί έχουν περισσότερους παρασυμπαθητικούς, κατευναστικούς και επιδιορθωτικούς νευρικούς υποδοχείς, οι οποίοι ενεργοποιούνται κατά τη διάρκεια της ρινικής αναπνοής, ενώ οι άνω λοβοί έχουν περισσότερους συμπαθητικούς υποδοχείς, οι οποίοι ενεργοποιούνται όταν η αναπνοή γίνεται από το στόμα.
Επιπτώσεις υπάρχουν όμως ειδικά όταν ο άνθρωπος ασκείται. Η αντίληψη ότι παρέχεται μεγαλύτερη ποσότητα οξυγόνου στον οργανισμό, επειδή ο αέρας εισπνέεται πιο γρήγορα από το στόμα, οπότε καθίσταται ευκολότερη η ολοκλήρωση της άσκησης, είναι εσφαλμένη. Αντιθέτως, με τη στοματική αναπνοή ο οργανισμός λαμβάνει περίσσεια αέρα, η οποία μπορεί να προκαλέσει υπέρταση ή να στρεσάρει το σώμα και να το θέσει σε λειτουργία αγώνα. Έχοντας όμως σωστή αναπνοή μειώνεται το στρες και η ένταση.
Η αναπνοή μέσω της μύτης όχι μόνο βελτιώνει τη συνολική ενέργεια και χαρίζει μεγαλύτερη αντοχήστον αθλούμενο, αλλά και μειώνει τον χρόνο ανάκαμψης. Επιπλέον, ενεργοποιεί πλήρως τον θώρακα, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στη βέλτιστη ευελιξία και ελαστικότητα της σπονδυλικής στήλης, της κεφαλής, του λαιμού και της μέσης. Κατά τη διάρκεια της μέτριας ή έντονης άσκησης προκαλεί την παραγωγή κορτιζόλης, της ορμόνης που καταπολεμά το στρες, μαζί με άλλες ορμόνες που παρέχουν την επιθυμία για πρόσληψη θερμίδων μετά την άσκηση. Έχει αποδειχτεί δε ότι αυξάνει την παραγωγή οξειδίου του αζώτου –κάτι που δεν έχει αποδειχθεί για τη στοματική αναπνοή– και αυτό συμβάλλει στη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων, στην αύξηση της ροής του αίματος και στην προστασία των οργάνων από βλάβες.
Αρνητικές επιπτώσεις όμως έχει και η στοματική εκπνοή, διότι στέλνει σήματα στον εγκέφαλο που δηλώνουν την ταχύτατη απώλεια του διοξειδίου του άνθρακα, γεγονός που προκαλεί παραγωγή βλέννης, επιβραδύνοντας την αναπνοή και προκαλώντας συστολή των αρτηριών και των αιμοφόρων αγγείων. «Ο μηχανισμός αυτός έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της ποσότητας του οξυγόνου που χρησιμοποιεί το σώμα κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης και ακολούθως τη μείωση της ενέργειας, δυσκολεύοντας την ολοκλήρωση της προπόνησης» επισημαίνει ο Δρ Μοιρέας.
Επιπρόσθετα, οι κατώτεροι λοβοί έχουν περισσότερο αίμα και ως εκ τούτου έχουν την ικανότητα να αποβάλλουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από το σώμα, οπότε ο ασκούμενος κουράζεται λιγότερο. Επειδή το διάφραγμα (μυς που χωρίζει το στέρνο από την κοιλιά και ορίζει το μεγαλύτερο μέρος της αναπνοής) και τα γύρω όργανα υπόκεινται στις δυνάμεις της βαρύτητας, ο συγχρονισμός της αναπνοής με το ρυθμό τρεξίματος συγκρατεί τα όργανα από το να ασκήσουν περιττή πίεση στο διάφραγμα, κάτι που μπορεί να εμποδίσει την αναπνοή και να κάνει το τρέξιμο πιο άβολο.
10 πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για τη στοματική αναπνοή
Τι πρέπει όμως να ξέρουμε για την στοματική αναπνοή και πώς αυτή επηρεάζει τη ζωή μας; Ακολουθεί ένας χρήσιμος οδηγός:
1. Η αναπνοή από το στόμα γίνεται συνήθεια κυρίως μετά από έξαρση αλλεργικής ρινίτιδας, σε περιπτώσεις υπερτροφικών αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια), στο σκολιωτικό ρινικό διάφραγμα, στις υπερτροφικές ρινικές κόγχες και στη χρόνια ρινοκολπίτιδα (ιγμορίτιδα). Το άτομο, όταν δεν μπορεί να αναπνεύσει από τη μύτη, καταφεύγει στη στοματική αναπνοή, που του φαίνεται απόλυτα φυσιολογική ως επιλογή.
2. Όταν αναπνέουμε από το στόμα η ποιότητα του αέρα που φτάνει στους πνεύμονες μας είναι υποβαθμισμένη.
3. Ο βλεννογόνος της στοματικής κοιλότητας δεν είναι προγραμματισμένος να υποδέχεται μεγάλη ποσότητα αέρα, κάτι που συμβαίνει όταν αναπνέουμε από το στόμα. Συνέπεια είναι η ενοχλητική ξηρότητα του στόματος.
4. Με την αναπνοή από το στόμα ο αέρας που εισέρχεται δεν φιλτράρεται κι έτσι πολλά σωματίδια περνούν ανεξέλεγκτα στο αναπνευστικό μας σύστημα. Να σημειωθεί πως στην περίπτωση της ρινικής αναπνοής η μύτηέχει το ρόλο να φιλτράρει, να υγραίνει και να θερμαίνει τον εισπνεόμενο αέρα. Ο αέρας όταν περνά από την μύτη προσαρμόζεται στην θερμοκρασία του σώματος μέσω του βλεννογόνου της, φιλτράρεται μέσω του επιθηλίου της, που κρατά τα διάφορα σωματίδια μακριά από το κατώτερο αναπνευστικό σύστημα και αποστειρώνεται, με τη βοήθεια ενζύμων του βλεννογόνου.
5. Η αναπνοή από το στόμα δεν εξασφαλίζει την απαραίτητη οξυγόνωση του οργανισμού με αποτέλεσμα πολύ λιγότερο οξυγόνο να απορροφάται τελικά από το αίμα, όταν αναπνέουμε με αυτόν τον τρόπο. Ο οργανισμός κάνει υπερπροσπάθεια για να αντεπεξέλθει και η κατάσταση αυτή φέρνει κόπωση και έλλειψη συγκέντρωσης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους μικρούς μαθητές με τα υπερτροφικά “κρετάκια”, με αντίκτυπο στις σχολικές τους επιδόσεις.
6. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη αλλαγή που αναφέρουν οι ασθενείς μετά από ένα χειρουργείο στη μύτη τους, είτε για ευθειασμό του ρινικού διαφράγματος είτε για αφαίρεση ρινικών πολυπόδων, είναι η σημαντική βελτίωση της ποιότητας του ύπνου.
7. Έρευνες έχουν δείξει ότι η συστηματική αναπνοή από το στόμα, ειδικά από τις μικρές ηλικίες, μπορεί ακόμα και να έχει επίδραση στο σχήμα του προσώπου, αφού ο οργανισμός κάνοντας προσπάθεια να εξασφαλίσει περισσότερο οξυγόνο, σπρώχνει την κάτω γνάθο. Μακρύ και στενό πρόσωπο, στενή γνάθος, στενό και μακρύ στόμα, ανωμαλίες στην οδοντοστοιχία, αδύναμο άνω χείλος, σαρκώδες κάτω χείλος είναι μερικές από τις μορφολογικές συνέπειες της χρόνιας και συστηματικής αναπνοής από το στόμα.
8. Η στοματική αναπνοή όμως μπορεί επίσης να έχει αντίκτυπο στον ύπνο μας, να προκαλέσει χρόνια κούραση, πονοκεφάλους, προβλήματα στην πέψη, ακόμα και ουλίτιδα, τερηδόνα και άσχημη αναπνοή.
9. Ωστόσο θα πρέπει να τονιστεί ότι η ακραία άποψη που συχνά αναφέρεται ότι η στοματική αναπνοή μπορεί να επιφέρει ακόμα και προβλήματα στην καρδιά (έμφραγμα) και στον εγκέφαλο (αγγειακό επεισόδιο) είναι αβάσιμη και δεν έχει αποδειχτεί σε καμία επιστημονική μελέτη.
10. Όταν οι μύες του στόματος και του προσώπου συνηθίσουν στην στοματική αναπνοή, η κατάσταση δεν αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη, αν κλείσουμε απλώς το… στόμα μας. Πρέπει το σώμα να εκπαιδευτεί εκ νέου, ώστε να μπορέσει να επανέλθει στη φυσιολογική διαδικασία της αναπνοής.
Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να αναπνεύσουν σωστά από την μύτη. Όταν το πρόβλημα είναι προσωρινό, όπως π.χ. από ένα κρυολόγημα ή μια αλλεργική ρινίτιδα, υπάρχουν συντηρητικές θεραπείες που απελευθερώνουν τη μύτη. Στους ανθρώπους που το πρόβλημα είναι ανατομικό, απαιτείται χειρουργική επέμβαση για την αποκατάστασή του. «Τα τελευταία χρόνια η λειτουργική ρινοπλαστική, δηλαδή η επέμβαση που διορθώνει τις ανωμαλίες στη μύτη, έχει εξελιχθεί σε σημαντικό βαθμό. Οι χειρουργοί που γνωρίζουν καλά την ανατομία της περιοχής και που διαθέτουν εργαλεία υψηλής τεχνολογίας, π.χ. συστήματα υπερήχων, μπορούν να την αναδιαμορφώσουν με ασφάλεια, βελτιώνοντας τη λειτουργία της.
Εκτελώντας την εργασία στο εσωτερικό της μύτης στοχεύουν στην καλυτέρευση της αναπνοής και στην καλύτερη στήριξη του οστεοχόνδρινου σκελετού. Εάν απαιτείται, στον ίδιο χρόνο επεμβαίνουν και στο εξωτερικό τμήμα της μύτης για την αλλαγή στο σχήμα, στο μέγεθος και στις αναλογίες της που θα ταιριάζουν στο συγκεκριμένο πρόσωπο και θα συμβαδίζουν με την προσωπικότητά του, το φύλο και την ηλικία του. Οι ασθενείς που επιλέγουν να χειρουργηθούν με αυτά τα εργαλεία έχουν καλύτερη μετεγχειρητική πορεία, μικρότερο χρόνο ανάρρωσης, λιγότερο πόνο –αφού δεν σπάνε οστά αλλά γίνεται γλυπτική σ’ αυτά, αφήνοντας ανεπηρέαστους τους μαλακούς ιστούς– και λιγότερες εκχυμώσεις και οιδήματα» σημειώνει ο Δρ Γεώργιος Μοιρέας.
Διορθώνοντας, λοιπόν, το λειτουργικό πρόβλημα στη μύτη και αναπνέοντας ελεύθερα και ανεμπόδιστα απ’ αυτήν, οι λάτρεις των σπορ και οι αθλητές μπορούν να αποδώσουν καλύτερα και να προστατεύσουν επαρκώς την υγεία τους.
Η διαφραγματική αναπνοή μας βοηθά να:
- διοχετεύσουμε περισσότερο οξυγόνο στο κυκλοφορικό μας σύστημα και στους μυς που εργάζονται
- αυξάνει την απόδοσή
- βοηθά στην μείωση του αισθήματος κόπωσης
- αυξάνει την αποβολή περισσότερου διοξειδίου του άνθρακος
– Στην Yoga παρατηρούμε διαφορετικό πρότυπο αναπνοής, όπου εκεί , για λόγους ενδυνάμωσης των κοιλιακών χρησιμοποιούνται οι ασκήσεις βαθιάς αναπνοής, κατά τις οποίες, ξεκινά κανείς με τη ρινική εισπνοή, το κράτημά της για λίγα δευτερόλεπτα και την εκπνοή από το στόμα σουφρώνοντας τα χείλη, επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο εκπνοής προκαλείται συστολή των κοιλιακών μυών. Επιπλέον με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να φτάσουμε σε μέγιστη τροχιά κίνησης , γεγονός επιθυμητό όταν δουλεύουμες ασκήσεις για ευκινησία και ευλυγισία.
– Στο Ρilates, με τη σωστή χρήση της αναπνοής μας, «εκπαιδεύουμε» το σώμα μας να αναπνέει από την κοιλιά.
– Στο καθημερινό μας Βάδισμα μπορούμε να «εξασκήσουμε» την ρυθμική αναπνοή, εισπνέοντας ανά 2 βηματισμούς (αριστερά και δεξιά) και εκπνέοντας ανά δύο βηματισμούς (αριστερά και δεξιά) για το ρυθμό 2/2 , αργότερα ξεκινάμε να εισπνέουμε ανά τρεις βηματισμούς (αριστερά, δεξιά, αριστερά) και να εκπνέουμε ανά τρεις ακόμη (αριστερά, δεξιά, αριστερά) και πάει λέγοντας.
– Με τον ίδιο τρόπο δουλεύουμε καλύτερα την καρδιοαναπνευστική μας αντοχή και στο Κολύμπι, αναπνέοντας στη αρχή ανά δύο χεριές, κατόπιν ανά τρείς και σιγά σιγά να ανεβάζουμε, ια την ενδυνάμωση των αναπνευστικών μυών και την αύξηση της ικανότητας άσκησης σε αναερόβιες, άπνοες συνθήκες.
– Όσον αφορά την αναπνοή κατά την εκτέλεση Προπόνησης με Αντιστάσεις φροντίζουμεε δύο πράγματα.
Πρώτον… να αναπνέουμε..
Πιθανώς να ακούγεται ”φυσιολογικό” να κρατάμε την αναπνοή μας κάθε φορά που σηκώνουμε βάρη. ΟΧΙ! Το κράτημα της αναπνοής μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνη αύξηση στην αρτηριακή πίεση. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εκπνέουμε (εκτόνωση) στη «δύσκολη» φάση της κίνησης και να εισπνέουμε στην εύκολη.
O ρυθμός αναπνοής εξαρτάται από:
- τον προπονητικό στόχο του ασκουμένου
- το επίπεδο της φυσικής του κατάστασης
- το άθλημα
Σημασία έχει να μη βιάζεσαι να φτάσεις στη κορυφή γιατί έτσι το μόνο που θα κάνεις θα είναι να απογοητευθείς, αλλά να ανεβαίνεις σκαλί σκαλί και επανάληψη στην επανάληψη θα δεις τις επιδόσεις σου να εκτοξεύονται.
“Sometimes you got to lose your breath to find your heartbeat”
Ρινικός Κύκλος
Φυσιολογικές Λειτουργίες Της Μύτης
Ο ρόλος της μύτης είναι πολύπλευρος. Οι λειτουργίες της σχετίζονται κατ’ αρχήν με την αίσθηση της όσφρησης.
Ως τμήμα του ανώτερου αεραγωγού, η μύτη εξυπηρετεί στα εξής:
- Ρύθμιση της αναπνευστικής ροής
- Αδρός καθαρισμό του εισπνεόμενου αέρα
- Θέρμανση και εφύγρανση του εισπνεόμενου αέρα
- Φώνηση ως αντηχείο
Οι δύο ρινικές κοιλότητες δεν έχουν σταθερό όγκο. Αντιθέτως, ο όγκος αυξομειώνεται μέσω του περιοδικού οιδήματος του ρινικού βλεννογόνου (ρινικός κύκλος). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εναλλάσσεται η ρινική θαλάμη που δέχεται κάθε φορά το κυρίως ρεύμα αέρα. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί πιο εύκολα να αναγεννηθεί ο ρινικός βλεννογόνος.
Οι ρινικές κόγχες είναι 3 και βρίσκονται στα πλάγια τοιχώματα του εσωτερικού της μύτης.
Αποτελούνται από εξαιρετικά αγγειοβριθή στυτικό ιστό με πολλούς οροβλεννογόνους αδένες. Έχουν την ικανότητα (ιδίως οι κάτω ρινικές κόγχες) να αυξομειώνουν το μέγεθός τους.
Αυτό γίνεται φυσιολογικά στις εξής καταστάσεις:
-
Κάθε 6-8 ώρες όπου εναλλάσεται η αυξομείωση του μεγέθους της δεξιάς με την αριστερή, δηλ. αυξάνει το μέγεθος της μιας και μειώνεται της άλλης. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται ρινικός κύκλος και έτσι είναι φυσιολογικό να εναλλάσεται και η αναπνοή μας από το ένα ρουθούνι στο άλλο.
-
Φυσιολογικό φαινόμενο είναι επίσης η αύξηση του μεγέθους των κάτω ρινικών κογχών κατά την διάρκεια του Χειμώνα όταν κάνει πολύ κρύο, διότι αυξάνοντας το μέγεθός τους καταφέρνουν να θερμαίνουν τον κρύο αέρα που αναπνέουμε.
-
Φυσιολογικό φαινόμενο είναι να διογκώνονται οι κάτω ρινικές κόγχες κατά την σεξουαλική επαφή και τον οργασμό (αναπνέουμε από το στόμα) διότι αποτελούνται από στυτικό ιστό.
Το 75% της αναπνοής μας γίνεται από το ένα ρουθούνι και μόλις το 25% από το άλλο, με το κυρίαρχο ρουθούνι να αλλάζει κάθε 2 περίπου ώρες, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη και με τους δεξιόχειρες να τείνουν να χρησιμοποιούν περισσότερο το αριστερό τους ρουθούνι!
Μπορούμε να πειραματιστούμε με ένα καθρεφτάκι, όπου θα αναπνέουμε κάθε 2-3 ώρες πάνω του.
Κι όντως, το συννεφάκι που σχηματίζεται πάνω στο καθρεφτάκι είναι κάποιες φορές μεγαλύτερο από την δεξιά πλευρά και άλλες μεγαλύτερο από την αριστερή!
Παρατηρώντας μας συνεχώς και για μέρες αλλά και κάνοντας αναδρομή σε στιγμές μας που αναρωτιόμαστε γιατί να είναι βουλωμένο το ένα μας ρουθούνι, ρίχνοντας συνήθως το φταίξιμο σε κάτι ‘’έξω από εμάς’’, όπως σε κάποιο ανοιχτό παράθυρο, συνειδητοποιούμε οι περισσότεροι ότι τον ρινικό κύκλο τον προσεγγίζαμε σε όλη μας τη ζωή αρνητικά (ασχολιόμασταν με το βουλωμένο κι όχι με το ορθάνοιχτο ρουθούνι) και ποτέ δε του δώσαμε την πρέπουσα σημασία, ποτέ δεν προσπαθήσαμε, δυστυχώς, να ερμηνεύσουμε ή να ‘’γνωριστούμε’’ καλύτερα μαζί του ή πάλι κάποιοι δεν ασχολήθήκαμε καθόλου με τον ρινικό μας κύκλο…
Όταν εισπνέουμε από το δεξί ρουθούνι:
- επιταχύνεται η κυκλοφορία του αίματος
- ανεβαίνει η θερμοκρασία του σώματος
- η πίεση
- τα επίπεδα κορτιζόλης
- ενεργοποιείται το συμπαθητικό νευρικό μας σύστημα, το γνωστό ‘’μάχη ή φυγή – flight or fight’’
- τροφοδοτεί με περισσότερο αίμα το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη λογική σκέψη και την λήψη αποφάσεων.
Όταν εισπνέουμε από το αριστερό ρουθούνι:
- ενεργοποιείται κυρίως το παρασυμπαθητικό σύστημα
- ‘’χαλαρώνουμε’’
- μειώνεται το στρες
- έχουμε πτώση της θερμοκρασίας
- πτώση της πίεσης
- κατεύθυνση της ροής του αίματος στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου και κυρίως στην περιοχή που συμμετέχει στη δημιουργική και αφηρημένη σκέψη αλλά και στην πυροδότηση των αρνητικών συναισθημάτων!
Οι συχνότερες παθήσεις της μύτης
Οι παθήσεις της μύτης μπορεί να συνοδεύουν ένα άτομο από τη γέννησή του ή να εμφανιστούν στην πορεία της ζωής του.Μεταξύ των σημαντικότερων παθήσεων της μύτης συγκαταλέγονται οι ακόλουθες:
Οξεία Ρινίτιδα – Ρινοκολπίτιδα:
Η οξεία ρινίτιδα – ρινοκολπίτιδα είναι το γνωστό σε όλους κρυολόγημα, το οποίο οφείλεται σε ιούς. Σε αυτήν την περίπτωση ο ασθενής εκδηλώνει:
- Ρινική καταρροή
- Ρινική απόφραξη
- Φτάρνισμα
- Κεφαλαλγία
- Πυρετό
Η οξεία ρινίτιδα – ρινοκολπίτιδα αντιμετωπίζεται με αναλγητικά, αποσυμφορητικά σπρέι, ρινοπλύσεις και σπανιότερα με αντιβιοτικά αν εξελιχθεί σε μικροβιακή λοίμωξη.
Αλλεργική Ρινίτιδα
Πρόκειται για αντίδραση του βλεννογόνου σε κάποιον αλλεργικό παράγοντα. Η κλινική εικόνα του ασθενή περιλαμβάνει:
- Φτάρνισμα
- Ρινική απόφραξη
- Λεπτόρρευστες, υδαρείς εκκρίσεις
Η θεραπεία είναι κυρίως συντηρητική σε συνδυασμό με αποφυγή του παράγοντα που την προκαλεί.
Επίσταξη – Αιμορραγία Από Τη Μύτη
Η επίσταξη (ρινορραγία) είναι μια συχνή κατάσταση η οποία συνήθως δεν αποτελεί σύμπτωμα κάποιας σοβαρής αιτίας.
Σε εμμένουσες περιπτώσεις, χρειάζεται καυτηριασμός του αγγείου που αιμορραγεί.
Σκολίωση Ρινικού Διαφράγματος
Η σκολίωση ρινικού διαφράγματος μπορεί να υπάρχει εκ γενετής ή να οφείλεται σε κάποιον τραυματισμό κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου.
Πολύποδες Στη Μύτη
Οι πολύποδες στη μύτη ή ρινικοί πολύποδες είναι καλοήθεις υπερπλασίες του βλεννογόνου της ρινός ή των παραρρινίων κόλπων.Δεν γνωρίζουμε την ακριβή αιτία εμφάνισής τους. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές προκύπτουν ως αποτέλεσμα χρόνιας αλλεργικής ρινίτιδας ή ιγμορίτιδας.
Η διάγνωση γίνεται με βάση την κλινική εικόνα του ασθενούς, την ενδοσκόπηση και την αξονική τομογραφία. Αντιμετωπίζεται είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με χειρουργική επέμβαση.
Φλεγμονή Των Παραρρινίων Κόλπων
Οι φλεγμονές των παραρρινίων κόλπων, ανάλογα με το ποιος κόλπος φλεγμαίνει, διακρίνονται σε ιγμορίτιδα, σφηνοειδίτιδα, ηθμοειδιτίδα κτλ.
Η θεραπευτική προσέγγιση συνήθως είναι συντηρητική. Σε περίπτωση που η φαρμακευτική αγωγή δεν αποδώσει τότε επιλέγεται η ενδοσκοπική χειρουργική.
Όγκοι στη μύτη
Οι όγκοι στη μύτη μπορεί να εντοπιστούν είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά και να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις.
Λόγω της έντονης έκθεσης του δέρματος της μύτης στην υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία, δεν είναι σπάνιες οι κακοήθεις εξεργασίες στην περιοχή αυτή.
Η αντιμετώπισή τους γίνεται χειρουργικά, ενώ στην περίπτωση κακοήθειας μπορεί να χρειαστεί επιπλέον ακτινοθεραπεία ή/και χημειοθεραπεία.
Διαταραχές όσφρησης
Οι διαταραχές όσφρησης μπορεί να αφορούν στα εξής:
- Ανοσμία
- Υποσμία
- Δυσοσμία
- Φαντοσμία
ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΊ ΤΗΣ ΜΎΤΗΣ
Εξαιτίας της προεξέχουσας θέσης της στο κέντρο του προσώπου, η μύτη εμπλέκεται συχνά σε τραυματισμούς. Το κάταγμα των ρινικών οστών είναι το συχνότερο από τα κατάγματα του προσώπου, ειδικά σε αθλήματα ‘’επαφής’’.
Η αναπνοή: Οι διαταραχές, η διάγνωση, οι εξετάσεις και η θεραπεία
Η καλή αναπνοή και η ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε έχει καθοριστική σημασία για την ποιότητα της ζωής μας.
Οι διαταραχές της αναπνοής και η μόλυνση του αέρα που μας περιβάλλει στο σπίτι, στη δουλειά και στους χώρους που διακινούμαστε είναι σε θέση να προκαλούν σοβαρά προβλήματα στην υγεία μας. Η διαφύλαξη της ορθής λειτουργίας της αναπνοής και η προστασία του περιβαλλοντικού αέρα πρέπει να είναι στις προτεραιότητες όλων.
Τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο αρμοδίων αρχών και οργανισμών απαιτούνται συνεχώς εγρήγορση και δράσεις για την προστασία της αναπνοής και του περιβαλλοντικού αέρα.
Η αναπνοή, το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακα
Η αναπνοή περιλαμβάνει την εισπνοή και την εκπνοή του περιβαλλοντικού αέρα, με στόχο την εισαγωγή οξυγόνου στον οργανισμό και την ταυτόχρονη αποβολή διοξειδίου του άνθρακα.Οι δυσκολίες της αναπνοής είναι συχνό πρόβλημα υγείας. Οι αιτίες πρόκλησης τους είναι πολλές.
Οι αναπνευστικές δυσκολίες μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες. Σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων οι συνέπειες για την ποιότητα ζωή του ασθενούς είναι σημαντικές.
Οι αιτίες δυσκολιών στην αναπνοή:
Στις οδούς διέλευσης του αέρα, από τη μύτη έως τους πνεύμονες, υπάρχουν πολλές καταστάσεις, τοπικές ή γενικές, οι οποίες μπορούν να προκαλούν δυσκολίες στην αναπνοή.
Στις συχνότερες διαταραχές που προκαλούν δυσκολίες στην αναπνοή περιλαμβάνονται:
- Η ρινική συμφόρηση που δυνατόν να προκληθεί από διάφορες μολύνσεις και από αλλεργίες
- Η υπνική άπνοια και άλλες αιτίες που προκαλούν ροχαλητό
- Η ιγμορίτιδα
- Η λαρυγγίτιδα
- Το άσθμα
- Οι χρόνιες αποφρακτικές παθήσεις των πνευμόνων, όπως η χρόνια βρογχίτιδα και το εμφύσημα
- Ξένο σώμα στο αναπνευστικό σύστημα
- Πνευμονία
- Καρδιοπάθειες
- Καρκίνος στους πνεύμονες ή αλλού στο αναπνευστικό σύστημα
- Η παχυσαρκία
- Το κάπνισμα.
Η διάγνωση:
Η ορθή διάγνωση της αιτίας που προκαλεί τη δυσκολία αναπνοής σε ένα ασθενή είναι καθοριστικό βήμα για την επιτυχή αντιμετώπιση της πάθησης. Στις πλείστες περιπτώσεις υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες για ανακούφιση από το πρόβλημα ή ακόμη και για την εξουδετέρωσή του.Το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του ασθενούς και η προσεκτική κλινική του εξέταση αποτελούν τα πρώτα βήματα για την ανεύρεση και τεκμηρίωση της διάγνωσης των αναπνευστικών δυσκολιών.Στην κλινική αξιολόγηση του ασθενούς έχει μεγάλη σημασία να εξετάζονται η μύτη, το στόμα, ο λαιμός και ο φάρυγγας. Πράγματι πολλές περιπτώσεις δυσκολιών αναπνοής οφείλονται σε προβλήματα του άνω αναπνευστικού συστήματος.Η ευρύτερη εξέταση του ασθενούς μπορεί να αναδείξει γενικευμένες διαταραχές, από καρδιοπάθειες έως αλλεργίες, που μπορεί να προκαλούν τις δυσκολίες αναπνοής σε αρκετούς ασθενείς.Η κλινική εικόνα μπορεί να είναι διαφορετική από ασθενή σε ασθενή, έστω και εάν η αιτία είναι η ίδια. Για το λόγο αυτό, μόνο ο γιατρός μπορεί να κάνει τη σωστή διάγνωση και να προτείνει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.
Συμπληρωματικές εξετάσεις:
Το είδος των συμπληρωματικών εξετάσεων που θα ζητηθεί να διενεργηθούν από το γιατρό θα εξαρτηθεί από τα ευρήματα της κλινικής εξέτασης και το ιστορικό.Ανάλογα με την περίπτωση είναι δυνατόν να ζητηθούν μεταξύ άλλων, μια ή περισσότερες, από τις ακόλουθες εξετάσεις:
- Αναλύσεις αίματος
- Τεστ αλλεργίας
- Ακτινογραφία θώρακα ή των ιγμορείων
- Λειτουργική αξιολόγηση των πνευμόνων, σπιρομετρία
- Αξονική τομογραφία των πνευμόνων ή των ιγμορείων εάν κριθεί αναγκαίο
- Αξιολόγηση της καρδίας με υπέρηχους και ηλεκτροκαρδιογράφημα
- Λαρυγγοσκόπηση ή βρογχοσκόπηση.
Θεραπεία:
Το είδος της θεραπείας θα εξαρτηθεί βέβαια από τους τοπικούς ή και τους γενικούς παράγοντες που ευθύνονται για τη γένεση των προβλημάτων αναπνοής.Ως τοπικές και γενικές θεραπείες ή τρόποι αντιμετώπισης μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα με την περίπτωση, ένα ή περισσότερα, από τα ακόλουθα:
- Επιθέματα στη μύτη, εξωτερικού τύπου, όπως οι ρινικές αυτοκόλλητες ταινίες Breath Right που παρέχουν ανακούφιση από τη ρινική συμφόρηση λόγω κρυώματος και αλλεργίας. Συμβάλλουν εναντίον του ροχαλητού και βοηθούν για καλύτερη αναπνοή στον ύπνο
- Αποσυμφορητικά φάρμακα, τοπικά στο άνω αναπνευστικό σύστημα (μύτη, φάρυγγας, λάρυγγας) ή γενικά με φάρμακα από το στόμα ή άλλη οδό εάν είναι αναγκαίο
- Αντιασθματικά φάρμακα
- Εισπνεόμενα στεροειδή φάρμακα
- Αντιισταμινικά
- Αποφυγή των αλλεργιογόνων
- Απώλεια περιττού βάρους σώματος
- Διακοπή και αποφυγή κάθε μορφής καπνίσματος
- Θεραπευτική αγωγή για καρδιοπάθεια, χρόνια αποφρακτική νόσο, πνευμονία και ιγμορίτιδα
- Αντιμετώπιση του ροχαλητού, όπως στην άπνοια του ύπνου με εφαρμογή μάσκας συνεχούς θετικής πίεσης στη μύτη.
Όταν κάποιος πιστεύει, ότι έχει πρόβλημα αναπνοής δεν πρέπει να καθυστερεί να ζητά συμβουλή από το γιατρό του.Η καθυστέρηση της διάγνωσης και θεραπείας μπορεί να επιτρέπει στη νόσο να φτάνει σε χειρότερα και κάποτε μη ανατρέψιμα στάδια.Η έγκαιρη έναρξη της θεραπευτικής αγωγής για τις δυσκολίες στην αναπνοή βελτιώνει την ποιότητα ζωής του ασθενούς, επιτρέπει την αντιμετώπιση ή εξάλειψη της υποκείμενης νόσου και προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον για τον ασθενή.
Τα περιεχόμενα της ιστοσελίδας αυτής έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και προέρχονται από διεθνώς αναγνωρισμένους οργανισμούς και πηγές εγνωσμένου κύρους. Οι πληροφορίες που περιέχονται δεν πρέπει να αντικαθιστούν τις συμβουλές ή οδηγίες του γιατρού σας. Για οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας σας πρέπει ν’ απευθύνεστε στον γιατρό σας που είναι ο πλέον αρμόδιος για να σας δώσει θεραπεία ή συμβουλές για την περίπτωσή σας. Επιπλέον, μην παίρνετε φάρμακα χωρίς τη συμβουλή του γιατρού σας και ούτε να τροποποιείτε τις θεραπείες που σας δίνει χωρίς να τον ενημερώνετε.